Гісторыя
Лясная, дрэваапрацоўчая і цэлюлозна-папяровая прамысловасць - адна з найстарэйшых і важнейшых галін прамысловасці Беларусі.
Яе гісторыя мае глыбокія карані.
Жыхары Беларусі яшчэ 25 тысяч гадоў таму назад і больш, атрымліваючы асноўныя рэсурсы для жыцця з лесу, будавалі сваё жыллё з драўніны. Лес для беларусаў заўсёды быў крыніцай не толькі атрымання пладоў, ягад, мёду і прадуктаў палявання, але і драўніны, якая выкарыстоўвалася як для вырабу розных прадметаў і сродкаў для ўласных патрэб, так і для абмену на іншыя прадукты і вырабы.
Большасць вытворчасцей па нарыхтоўцы і апрацоўцы драўніны спачатку насіла рамесны характар. але з часам сфармаваліся ў паўнавартасную прамысловую галіну. Першым выглядам механічнай апрацоўкі драўніны было лесапілаванне, якое з'явілася ў XI стагоддзі.
Першапачаткова яно ўяўляла з сябе саматужныя вытворчасці. На іх з драўніны вырабляліся прылады працы, cталярныя вырабы, поташ, драўняны вугаль, дзёгаць і водны транспарт. Вялася і нарыхтоўка драўнянай смалы. Усё гэта станавілася прадметам гандлю, у тым ліку экспартнай.
Да канца XII стагоддзя ў Вялікім Княстве Літоўскім дзейнічала 9 дрэваапрацоўчых мануфактур.
У XVI стагоддзі ў гарадах Беларусі рамеснікі адной ці некалькіх сумежных спецыяльнасцей утваралі свае карпаратыўныя аб'яднанні - брацтвы, або цэхі.
У XVII стагоддзі ў Беларусі існавала каля 30 рамесных прафесій, звязаных з апрацоўкай дрэва.
У 1860 годзе дрэваапрацоўкай займаліся 258 прадпрыемстваў, на якіх працавала 1285 чалавек. У 1900 годзе іх ужо было 1138 з лікам працуючых 8553 чалавека.
Так, у 1879 годзе ў г. Гомелі была адкрыта запалкавая фабрыка "Везувій", з якой пасля вырасла буйное дрэваапрацоўчае прадпрыемства – цяперашняе ААТ "Гомельдрэў". У 1880 годзе ў Пінску пачала працу фабрыка шавецкіх шпілек і фанерных скрынь. Спачатку гэта была невялікая мануфактурная майстэрня, адзіная ў горадзе спецыялізуецца на дрэваапрацоўцы. Затым з'явілася яшчэ адно прадпрыемства - запалкавая фабрыка "Прагрэс-Вулкан". З цягам часу тут пачалі працаваць фанерны завод і іншыя дрэваапрацоўчыя вытворчасці, якія ў цяперашні час прадстаўляюць найбуйнейшы дрэваапрацоўчы і мэблевы холдынг краіны – ЗАТ «Холдынгавая кампанія «Пінскдрэў».
Да 1880 годзе ў Беларусі налічвалася 14 запалкавых фабрык. 
У пачатку XIX стагоддзя на тэрыторыі Беларусі развівалася і вытворчасць паперы. У 1809 годзе ў Слоніме ўжо функцыянавала кардонна - Папяровая фабрыка-цяперашняе ААТ «Слонімскі кардонна-папяровы завод «Альберцін». У 1927 годзе на фабрыцы выпрацоўваўся шматслаёвы кардон з акультураным каляровым або белым верхнім пластом. Сыравінай для вырабу кардона служылі мясцовая драўніна, прывазныя цэлюлоза і макулатура.
У 1870 годзе ў невялікім сяле Добруш граф і. Ф. Паскевіч па прыкладзе многіх памешчыцкіх прадпрымальнікаў заклаў драўняна- масавы завод, а праз два гады тут пачалася вытворчасць некалькіх відаў папер. Да канца XIX стагоддзя Добрушская пісчэбумажная фабрыка стала найбуйнейшым прадпрыемствам у сваёй сферы.
Пачаўшы фарміравацца ў XI-XII стагоддзях і паступова развіваючыся, лясная і дрэваапрацоўчая прамысловасць Беларусі атрымала найбольш актыўны рост да канца XIX - пачатку XX стагоддзя. У гэты час бярэ пачатак фабрычная вытворчасць мэблі, запалак і фанернай прадукцыі.
У другой палове XIX стагоддзя ў Беларусі з рамесных майстэрняў і мануфактур вырасла шмат розных фабрык і заводаў.
Да 1917 года на долю лясной і дрэваапрацоўчай прамысловасці прыпадала больш за чвэрць кошту валавой прадукцыі ўсёй беларускай прамысловасці.
У гэты перыяд на тэрыторыі Беларусі адбывалася станаўленне дзяржаўнасці на савецкай аснове.
У перыяд усталявання савецкай улады (1917-1920 гг.) у Беларусі ўтварыліся першыя савецкія органы кіравання галіной. Так, нарыхтоўкай паліва, лясных матэрыялаў, сплавам лесу і перавозкай дроў з лістапада 1917 года па май 1918 года кіраваў эканамічны аддзел Смаленскага губернскага выканаўчага камітэта, потым з мая 1918 года па студзень 1919 года – паліўны і лесанарыхтоўчы аддзел Савета народнай гаспадаркі (СНХ) Заходняй вобласці, у студзені-лютым 1919 года – лясны аддзел СНХ БССР, з сакавіка па ліпень 1919 года – галоўны лясны камітэт (галоўным) пры Вышэйшым савеце народнай гаспадаркі (ВСНХ) Літвы і Беларусі.
Пасля вызвалення Беларусі ад польскіх захопнікаў кіраванне лясной прамысловасцю ажыццяўлялася Лясным камітэтам («Ляскамбел») пры СНХ Мінгубрэвкаме (затым СНХ Беларусі).
«Ляскамбел» кіраваў дрэваапрацоўчай і саматужнай прамысловасцю, распрацоўкай планаў лесанарыхтовак, выкананнем лесанарыхтоўчых аперацый. У ліпені 1921 г. «Ляскамбел» быў скасаваны, а яго функцыі перайшлі да Паліўнага ўпраўлення СНХ БССР.
Папяровыя і кардонныя фабрыкі ў перыяд ўстанаўлення Савецкай улады знаходзіліся ў падпарадкаванні Губсаўнархозаў.У 1919 годзе Гомельскі Губсаўнархоз нацыяналізаваў Добрушскую папяровую фабрыку, якой у кастрычніку 1922 года было прысвоена найменне "Герой працы".
17 сакавіка 1922 года Паліўнае упраўленне СНХ БССР ліквідавана і замест яго ў красавіку 1922 арганізавана Дзяржаўнае аб’яднанне лясной і дрэваапрацоўчай прамысловасці Беларусі «Лясбел» СНХ БССР дзеючае на гаспадарчым разліку. На чале «Лясбела» стаяла праўленне. У яго вядзенні была ўся маемасць заводаў, транспартныя сродкі, будынкі, якія належылі лесанарыхтоўчым і дрэваапрацоўчым прадпрыемствам.
Разам з «Лясбелом» на тэрыторыі Беларусі дзейнічала Дзяржаўнае аб’яднанне экспартнай лясной прамысловасці Заходняга раена (трэст «Западалес») створанае 14 снежня 1921 г. і падначаленае УСНГ РСФСР.
Два буйныя трэсты - "Лясбел" і "Западалес" мелі рэспубліканскае значэнне. Агульнасаюзнае значэнне мела кіраванне лясной і дрэваапрацоўчай прамысловасці басейна Заходняй Дзвіны "Дзвіналес", якое знаходзілася ў падпарадкаванні УСНХ РСФСР. На тэрыторыі Гомельскай губерні ў складзе РСФСР быў створаны трэст "Гомлес".
У чэрвені 1922 года паміж рэспубліканскімі трэстамі "Лясбел" і "Западалес" быў выраблены падзел лясных масіваў і прадпрыемстваў рэспублікі. "Лясбел" атрымаў у сваё распараджэнне прадпрыемства Менска, Барысава, Бабруйска і Асіповічаў, а да «Западалеса» адышлі ўсе лясныя масівы паблізу Нёмана, Эсы, Віліі і Дзвіны з прытокамі, а таксама ўсе лесазаводы, размешчаныя паблізу лясніцтваў, адведзеных «Западалесу».
Трэсты мелі розную спецыялізацыю. "Западалес", які мае прывязку да буйных лясных масіваў і водных артэрый, якія ўпадаюць у Балтыйскае мора, арыентаваўся на нарыхтоўку і сплаў ў асноўным экспартнага круглага лесу. "Лясбел", кіруючы фанернымі і дрэваапрацоўчымі заводамі, быў арыентаваны пераважна на перапрацоўку драўніны і забеспячэнне ўнутрыдзяржаўных патрэбаў у гатовай прадукцыі.
На момант стварэння "Лясбел" меў у распараджэнні сем лесапільных заводаў, дзве калодачныя фабрыкі, фабрыку шавецкіх цвікоў і сталярную майстэрню. У верасні 1922 года былі ўведзеныя яшчэ 12 лесапільных заводаў, дзве новыя фанерныя фабрыкі, тры калодачныя фабрыкі і бачарны завод.
У гэтыя гады пачала развівацца і мэблевая прамысловасць у Беларусі.
24 красавіка 1924 г. два кіруючых органа лясной прамысловасці былі аб’яднаны ў адзін - Дзяржаўнае аб’яднанне лясной, экспартнай і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР «Лясбел».
Кіраванне папяровай галіной ажыццяўлялася праз цэнтральны адміністрацыйны орган - "Центрабумтрэст", створаны ў 1924 годзе ў Маскве і наўпрост падпарадкоўваецца ВСНХ СССР.
У БССР быў створаны "Палесбумтрэст". У 1924 годзе "Палесбумтрэст" аб'ядноўваў 4 фабрыкі, 7 машын, якія выпускаюць 10 350 т паперы, 1 000 т кардона, 3 000 т цэлюлозы і 4 100 т драўнянай масы.
У 1928 годзе быў створаны "Белбумтрэст", падпарадкаваны ВСНХ БССР. У 1930 годзе ён выключаны са складу рэспубліканскай прамысловасці і ўведзены ў склад Усесаюзнага аб'яднання УСНХ СССР "Саюзбумага".
24 студзеня 1930 г. на падставе пастановы Савета народных камісараў (СНК) БССР «Лясбелу» была перададзена запалкавая прамысловасць, а 23 ліпеня 1930 г. - кіраванне лясной гаспадаркай Народнага камісарыята земляробства БССР. «Лясбел» пачаў кіраваць не толькі лясной прамысловасцю, але і лясной гаспадаркай краіны.
27 жніўня 1931 года СНК БССР прыняў пастанову «Аб рэарганізацыі упраўлення лясной гаспадаркі і лясной прамысловасці», на падставе якой было арганізавана Аб’яднанне «Белляспрам», якое ўваходзіць у сістэму Галоўнага ўпраўлення лясной прамысловасці і лясной гаспадаркі УСНГ СССР (Глаўляспрама).
У склад «Белляспрама» увайшлі аддзяленне Усесаюзнага аб’яднання «Лесснабзбыт» і два трэста: «Лясбел» і «Белдрэў». «Белдрэў» быў створаны ў ліпені 1929 г. і аб’ядноўваў усю прамысловасць па механічнай і хімічнай перапрацоўцы драўніны ў БССР.
5 студзеня 1932 года Цэнтральны выканаўчы камітэт (ЦВК) і СНК СССР прынялі пастанову аб стварэнні Народнага камісарыята лясной прамысловасці СССР, у сувязі з чым Глаўляспрам УСНГ СССР быў скасаваны, а разам з ім усе аб’яднанні лясной прамысловасці, у тым ліку і «Белляспрам».
Народны камісарыят лясной прамысловасці СССР сваю дзейнасць у Беларусі ажыццяўляў праз упаўнаважанага Народнага камісарыята лясной прамысловасці СССР пры СНК БССР і падпарадкаванае яму кіраванне.
Пастановай Прэзідыума ЦВК БССР ад 25 снежня 1936 г. «Аб стварэнні ў Беларускай ССР народных камісараў» у рэспубліцы арганізуецца саюзна-рэспубліканскі Народны камісарыят лясной прамысловасці «Наркамляспрам». Дзейнасць ўпаўнаважанага Народнага камісарыята лясной прамысловасці СССР пры СНК БССР была спыненая. У функцыі «Наркамляспрама» рэспублікі ўваходзіла кіраўніцтва нарыхтоўкай і сплавам лесу, лесапільнай, дрэваапрацоўчай, мэблевай, фанернай, запалкавай, лесахімічнай прамысловасцю, забеспячэннем прадпрыемстваў галіны тэхнічнымі матэрыяламі, механізмамі, запчасткамі, машынамі.
У верасні 1931 года ў складзе ВСНХ арганізуецца Рэспубліканскі Трэст папяровай прамысловасці "Белбумтрэст". У красавіку 1940 года ён увайшоў у сістэму Наркамлегпрама БССР.
Да прызначэння Народнага Камісара лясной прамысловасці падпісваць дакументы быў ўпаўнаважаны дырэктар трэста «Лясбел» Іосіф Гільмавіч Рэсін. Першым кіраўніком Наркамата лясной прамысловасці ў 1937 г. быў прызначаны Іосіф Іванавіч Рыжыкаў. З ліпеня 1938 г. па красавік 1941 г. ведамствам кіраваў Вульф Барухавіч Гайсін.
У 1938 г. у парадку разузбуйнення трэсту «Лясбел» арганізаваны трэст «Мінляспрам». Ен аб’яднаў 8 леспрамгасаў і падпарадкоўваўся Наркамлесу БССР.
У студзені 1940 г. у заходніх абласцях БССР былі арганізаваны сплаўканторы: Неманская, Верхне-Прыпяцкая і Вілейская. Яны падпарадкоўваліся трэсту «Беллясасплаў» Наркамата лясной прамысловасці БССР.
Таксама былі арганізаваны абласныя саюзы (арцелі лясной прамкааперацыі). У красавіку 1940 года ў сістэме Наркамлеса СССР быў створаны трэст па вытворчасці кардона.
19 красавіка 1941 года Наркамат лясной прамысловасці БССР узначаліў Рыгор Савельевіч Лахтанаў. Наркомлес пераехаў у Маскву. У снежні 1943 года-у Гомель, у ліпені 1944 года - у Мінск.
У гады Вялікай Айчыннай вайны (1941-1945) лясной, дрэваапрацоўчай і цэлюлозна-папяровай прамысловасці быў нанесены велізарны ўрон. Многія прадпрыемствы былі сур'ёзна разбураныя, нейкія змаглі выратаваць сваё абсталяванне дзякуючы эвакуацыі, хоць страты ўсё роўна адбыліся каласальныя. У пасляваенны час пачалося інтэнсіўнае будаўніцтва, рэканструкцыя і тэхнічнае пераўзбраенне прадпрыемстваў прамысловасці.
Пастановай Савета Народных Камісараў БССР ад 16 кастрычніка 1943 г. №110 «Аб аднаўленні працы прадпрыемстваў лясной прамысловасці Наркамлеса БССР» была адноўлена работа лесанарыхтоўчых трэстаў і прадпрыемстваў Наркамлеса БССР: па Магілеўскай і Гомельскай абласцях - трэст «Магляспрам»; па Пінскай вобласці - трэст «Мазляспрам»; па Віцебскай вобласці - трэст «Вітляспрам».
На падставе гэтага ж дакумента адноўлена работа Беларускага рэспубліканскага трэсту «Ляспрадгандаль» і Галоўнага ўпраўлення ляснога тэхнічнага забеспячэння «Глаўлестэхзаб» Наркамлеса БССР.
Пасля вызвалення Беларусі ў ліпені 1944 г. трэст «Минляспрам» Наркамата лясной прамысловасці БССР аднавіў сваю дзейнасць, маючы ў сваім складзе 9 леспрамгасащ.
У другім паўгоддзі 1944 г. у складзе Наркамлеса арганізуецца трэст «Белпапертрэст».
У лістападзе аднаўляюць працу ўпраўлення Наркамлеса БССР: Галоўнае ўпраўленне па сплаву лесаматэрыялаў «Глаўбеллясасплаў»; Галоўнае ўпраўленне фанернай і запалкавай прамысловасці «Глаўбелфанзапалпрам»; Галоўнае ўпраўленне дрэваапрацоўчай прамысловасці «Глаўбелдрэў»; Галоўнае ўпраўленне лесахімічнай прамысловасці «Глаўбелхімлес».
Аднаўляюць працу лесанарыхтоўчыя трэсты і прадпрыемствы Наркамлеса БССР.
31 сакавіка 1945 г. кіраўніком Наркамлеса прызначаны Сцяпан Канстанцінавіч Пыж.
26 сакавіка 1946 г. ствараецца Міністэрства лясной прамысловасці БССР, якое ўзначаліў С.К. Пыж. У верасні 1947 г. яго на пасадзе змяніў Рыгор Савельевіч Лахтанаў.
На падставе Указа Прэзідыума Вярхоўнага Савета Саюза ССР ад 23 ліпеня 1948 г. «Аб аб’яднанні Міністэрства лясной прамысловасці і Міністэрства цэлюлозна-папяровай прамысловасці ў Міністэрства лясной і папяровай прамысловасці СССР» Міністэрства лясной прамысловасці БССР рэарганізавана ў саюзна-рэспубліканскае Міністэрства лясной і папяровай прамысловасці Беларускай ССР. У яго склад таксама быў уключаны «Белпапертрэст».
Рэарганізаваным ведамствам працягнуў кіраваць Р.С. Лахтанаў. У верасні 1950 г. міністрам прызначаны Філіп Аляксеевіч Самуйленка.
На 1 студзеня 1952 г. у склад ведамства ўваходзілі 13 леспрамгасаў у чатырох абласцях рэспублікі.
У 1954 г. зноў адбылося пераўтварэнне ведамства ў Міністэрства лясной прамысловасці БССР. Да ліпеня 1957 года ім кіраваў Ф.А. Самуйленка.
27 ліпеня 1956 г. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР створана саюзна-рэспубліканскае Міністэрства папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР. Яго ўзначаліў Аляксандр Авяр’янавіч Куцак.
У адпаведнасці з Пастановай Савета міністраў БССР ад 20 лістапада 1956 года №712 Міністэрства мясцовай і паліўнай прамысловасці БССР і Міністэрства лясной прамысловасці БССР перадалі Міністэрству папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР мэблевыя, абозны-колавыя, дрэваапрацоўчыя і лесапільныя прадпрыемствы. Таксама Міністэрствам мясцовай і паліўнай прамысловасці БССР Міністэрству папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР перададзены «Белмэблятрэст» са штатам у 28 адзінак.
У ліпені 1957 г. у органах кіравання галіной зноў праходзяць пераўтварэнні. Ствараюцца Упраўленне лясной прамысловасцю СНХ БССР, якое ўзначальвае Філіп Аляксеевіч Самуйленка і Упраўленне папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасцю СНХ БССР, кіраўніком якога прызначаецца Аляксандр Авяр’янавіч Куцак.
У сакавіку 1958 г. у выніку чарговай рэарганізацыі ўтворана Упраўленне лясной, цэлюлозна- папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці СНХ БССР. Яго кіраўніком становіцца Ф.А. Самуйленка, А.А. Куцак яго першым намеснікам і намеснікам С.К. Пыж. Далей з 12 снежня 1964 г. па кастрычнік 1965 г. упраўленне ўзначальваў Аляксей Якаўлевіч Кійкоў.
21 лістапада 1965 г. ствараецца Міністэрства лясной, цэлюлозна-папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР, кіраўніком якога прызначаецца А.Я. Кійкоў. У ліпені 1968 г. адбываецца падзел ведамства на Міністэрства лясной і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР і Міністэрства цэлюлозна-папяровай прамысловасці СССР.
Ствараецца таксама Беларускае саюзна-рэспубліканскае вытворчае аб’яднанне «Саюзбелпаперпрам», падпарадкаванае Міністэрству цэлюлозна-папяровай прамысловасці СССР. Яго начальнікам прызначаецца Анатоль Сяргеевіч Бовін. У 1971 г. яго змяняе Альберт Маврыкеевіч Гущо. У пачатку 1971 года на базе існавалі раней прадпрыемстваў было створана 12 буйных вытворчых аб'яднанняў.
У 1976 г. ствараецца Беларускае вытворчае аб’яднанне цэлюлозна-папяровай прамысловасці «Белпаперпрам», генеральным дырэктарам якога прызначаецца А.М. Гущо.
У 1984 году «Белпаперпрам» увайшоў у склад Міністэрства лясной і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР. Яго генеральным дырэктарам стаў Павел Федаравіч Белагураў.
У кастрычніку 1985 г. міністрам лясной і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР быў прызначаны Леанід Сяменавіч Краўцоў.
20 жніўня 1986 г. зноў утворана Міністэрства лясной, цэлюлозна-папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР, якое ўзначаліў Л.С. Краўцоў. 13 мая 1988 г. ведамства атрымала назву Міністэрства лясной прамысловасці БССР.
20 лютага 1991 г. Пастановай Вярхоўнага Савета Беларускай ССР №618-ХII яно было скасавана.
26 красавіка 1991 г. быў створаны Беларускі дзяржаўны вытворча-гандлевы канцэрн лясной, дрэваапрацоўчай і цэлюлозна-папяровай прамысловасці «Белляспрам», прэзідэнтам якога прызначаны Л.С. Краўцоў.
Стварэнню канцэрна папярэднічала ўстаноўчая канферэнцыя дрэваапрацоўчых, мэблевых, лесанарыхтоўчых аб'яднанняў, прадпрыемстваў і леспрамгасаў, цэлюлозна- папяровага аб'яднання «Белбумпрам», устаноў адукацыі і іншых арганізацый рэспублікі, якая адбылася 26 кастрычніка 1990 года ў г. Мінску.
У пастанове канферэнцыі адзначана: «Радыкальная эканамічная рэформа, якая ажыццяўляецца ў краіне, накіраваная на пераклад эканомікі на рынкавыя адносіны, пашырэнне правоў аб'яднанняў, прадпрыемстваў, укараненне прынцыпаў гаспадарання на аснове самакіравання і самафінансавання, новых формаў і метадаў арганізацыі вытворчасці і працы, заснаваных на розных формах уласнасці, заклікана забяспечыць павышэнне эфектыўнасці вытворчасці, насычэнне рынку спажывецкімі таварамі, аздараўленне фінансава-крэдытнай сістэмы і грашовага абарачэння, развіццё прадпрымальніцкай дзейнасці аб'яднанняў і прадпрыемстваў. Усё гэта патрабуе карэннай змены сістэмы кіравання ў лесанарыхтоўчай, дрэваапрацоўчай, мэблевай i цэлюлозна-папяровай галінах прамысловасці».
Улічваючы прапановы калектываў аб'яднанняў, прадпрыемстваў і арганізацый галіны, Устаноўчая канферэнцыя пастанавіла стварыць Прамыслова-гандлёвы канцэрн лесанарыхтоўчай, дрэваапрацоўчай, мэблевай і цэлюлозна-папяровай галін прамысловасці «Белляспрам» у складзе 28 юрыдычных асоб (аб'яднанняў, прадпрыемстваў і арганізацый), якія добраахвотна выказалі жаданне ўступіць у канцэрн.
Пастановай устаноўчай канферэнцыі таксама былі вызначаны асноўныя задачы і функцыі канцэрна, зацверджаны статут і прынята рашэнне прасіць Савет Міністраў БССР зарэгістраваць канцэрн "Белляспрам" і прызнаць яго правапераемнікам Міністэрства лясной прамысловасці БССР.
Адпаведнае рашэнне 26 красавіка 1991 года было прынята. Далей канцэрн некалькі трансфармаваўся. 9 сакавіка 1993 года пастановай Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь № 136 створаны Беларускі вытворча-гандлёвы канцэрн лясной, дрэваапрацоўчай і цэлюлозна-папяровай прамысловасці «Белляспаперпрам». Склад арганізацый у ім у асноўным захаваўся.
З верасня 1999 г. па студзень 2003 г. канцэрн узначальваў Мікалай Іванавіч Круты.
У студзені 2003 г. старшынёй канцэрна быў прызначаны Федар Міхайлавіч Курс.
З верасня 2004 г. па снежань 2012 г. старшыней канцэрна з’яўляўся Уладзімір Эдвардавіч Шульга. У снежні 2012 г. старшыней канцэрна быў прызначаны Аляксандр Сяргеевіч Пераслаўцаў.
Роўна праз год - у снежні 2013 г. канцэрн «Белляспаперпрам» узначаліў Юрый Віктаравіч Назараў. Ён кіраваў канцэрнам да 3 сакавіка 2020 года - да прызначэння на пасаду намесніка Прэм'ер-міністра Рэспублікі Беларусь.
З сакавіка 2020 года канцэрн ўзначальвае Міхаіл Міхайлавіч Касько, які працаваў раней на пасадзе намесніка старшыні канцэрна.
Сёння ў склад канцэрна ўваходзіць каля 50 арганізацыі, якія маюць розныя віды вытворчай і невытворчай дзейнасці.
Вытворчасць падзяляецца на тры сектара: дрэваапрацоўка, цэлюлозна-папяровая прамысловасць і вытворчасць мэблі.
Невытворчыя арганізацыі спецыялізуюцца на гандлі і аказанні розных паслуг: кансалтынг, грузаперавозкі, адукацыя і інш.
